ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြ အတြက္

အရႈပ္ေတြကို လုပ္
အလုပ္မဟုတ္တဲ႔
အႏႈတ္လက္ခဏာေတြက
ငါ႔ ဘ၀ကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္တက္လို႔
အထုတ္မပါ တဲ႔
ဗယုတ္ က် ဘ၀မွာ
ပဲျပဳတ္ ေနတိုင္းစားပီး
ဗိုက္ရိုက္ေနလို႔ ရတယ္
တစ္ဘံု တစ္ဘ၀
ဂုဏ္ဓန မရွိလည္း
ယံုၾကည္မႈေတြ
ငါ႔မွာ ရွိတယ္
ပလုတ္ တုပ္ လို
မဟုတ္ တရုတ္လည္း ငါေရးတတ္တယ္
ရုပ္ ရုပ္ သဲသဲ
ရႈပ္ ရႈပ္ ရွဲရွဲလည္း
ငါ လုပ္တတ္တာေပါ႔
အမ်ားအျမင္ ကတ္
ေဘးသဘင္ ခတ္ေအာင္
လူေဘာင္လယ္မွာလည္း
ငါ ရပ္တည္ေနတာပဲ
အေတြး ျခင္းခတ္
ကေလး ခ်င္း ကတ္
ဆရာသမား ငါျပစ္မွားဘူးတယ္
သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္က
သံပုရာ တစ္ခြက္ေလာက္
မခ်ဥ္ပါဘူး
ငါရပ္တည္လို႔ ရေနေသးတယ္
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ခါေသတာပဲ
ဗလႀကီးနဲ႔ ဆင္ေျပာင္းမစီးခ်င္ေတာ႔ဘူး
ငါ႔ ျမင္း ဘယ္ စိုင္းစိုင္း
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ သင္းခ်ိဳင္းပဲ ေရာက္ႀကတာပါပဲဗ်ာ
ကဲ ... ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြ လမ္းေရြးၾကပါ...



(Ulay kyi)

Posted in: ကဗ်ာ